Geplaatst door Hans
Roodenburg op 11 mei, 2014 - 12:45
© Silar (Bron: Wikimedia Commons)
Hoe
'factcheck-proof' is de propaganda van de eurofielen?
In mijn verslag van de behandeling van het Burgerinitiatief door de Tweede Kamer eerder dit
jaar schreef ik:
Enkele woordvoerders konden het niet
laten om onzin-argumenten te debiteren ter staving van de vermeende zegeningen
van de Europese Unie. Ik heb er drie voor u genoteerd:
1. Nederland is gebaat bij de EU
want we verdienen ons geld voor een groot deel in Europa.
2. Toen we de gulden nog hadden werd
onze monetaire politiek ook al bepaald in Frankfurt (toen de Bundesbank, nu de
ECB).
3. Als we net als Noorwegen en
Zwitserland buiten de EU zouden staan en alleen op onderdelen de EU volgen, dan
zouden we ons moeten onderwerpen aan regels waarover we zelf niet mogen
meebeslissen.
Waarom dit
onzin is? Daar kom ik te zijner tijd op terug. In de tussentijd mag u zelf de
antwoorden bedenken. En reken maar dat we deze uitspraken steeds vaker zullen
tegenkomen naarmate 22 mei, de datum van de verkiezingen voor het Europees parlement, dichterbij komt.
Gisteren werd ik door de
uitspraken van Alexander Pechtold en Sophie in 't Veld
(D66) in de Volkskrant, en een eerste commentaar hier op deze site, herinnerd aan mijn toezegging. Dus bij deze dan.
Nederland is gebaat
bij de EU want we verdienen ons geld voor een groot deel in Europa
Pechtold zegt het in de
Volkskrant zo:
Driekwart van de Nederlandse export
gaat naar landen binnen Europa, daar verdienen we 120 miljard euro per jaar
mee, 7.000 euro per Nederlander.
Klopt dit? Het antwoord
luidt: Ja en nee. Ja, voorzover het gaat om de totale export naar de EU (niet
Europa). Nee, omdat slechts een deel ter grootte van 1500 à 2200 euro per jaar
kan worden toegeschreven aan de EU, c.q. de interne markt (met de euro in een
bijrol). Ik heb dit niet zelf hoeven uit te rekenen. Nieuwsuur - waar zouden we zijn zonder
de publieke omroep? - heeft dit twee jaar geleden al eens gedaan. .
Tot zover de baten. Maar
hoe zit het met de kosten? Als netto-betalers kost de EU ons jaarlijks volgens
Pechtold 230 euro per Nederlander (209 volgens Nieuwsuur). Het batig saldo komt daarmee uit ergens rond de
1750 euro per jaar per Nederlander. In procenten van het Bruto Nationaal
Product komt dat dat neer op circa 5 procent. Mooi meegenomen natuurlijk, maar
geen indrukwekkend bedrag. Ter vergelijking: voordat de euro werd ingevoerd -
toen het economisch nog goed ging - leverde twee jaar economische groei
evenveel op.
Maar er is meer. Pechtold
laat - net als Wientjes en al die anderen - de kosten van het overeind houden
van de euro gemakshalve maar buiten beschouwing. Dat gaat immers om 'leningen'
en 'garanties', toch? Maar daar trappen de factcheckers van Nieuwsuur gelukkig niet in. Zij stellen
vast dat die kosten aanzienlijk zijn en nog flink zullen oplopen. Vanwege deze
ernstige omissie krijgt Pechtold van Nieuwsuur
billenkoek en moet hij het doen met de kwalificatie
'half waar'.
Het zou dus zomaar kunnen
dat alles wat door de interne markt tijdens de EEG aan welvaartswinst is
opgebouwd, na de overgang op de EU en de introductie van de euro weer is teniet
gedaan.
Toen we de gulden nog hadden werd onze monetaire politiek
ook al bepaald in Frankfurt (toen de Bundesbank, nu de ECB).
De koppeling van de gulden aan de D-Mark was destijds een unitalerale
beslissing van Nederland. En als de economieën van Nederland en Duitsland te
veel zouden gaan divergeren, hadden we er van de ene op de andere dag weer
vanaf gekund. Hoe anders is de situatie met de euro. Daar zitten we als het aan
Brussel ligt tot het einde der tijden aan vast.
Maar er is natuurlijk ook nog een groot verschil tussen een vaste
wisselkoers met een economisch sterk en betrouwbaar land als Duitsland en een
muntunie met landen die qua productiviteit niet mee kunnen komen, die niet met
geld kunnen omgaan, en die zo nodig de boel oplichten.
Kortom: de koppeling, destijds, van de gulden aan de D-Mark levert geen argument op voor de invoering en
instandhouding van de euro.
Als we net als Noorwegen en Zwitserland buiten de EU zouden
staan en alleen op onderdelen de EU volgen, dan zouden we ons moeten
onderwerpen aan regels waarover we zelf niet mogen meebeslissen.
Meebeslissen, wie wil dat nou niet? Maar wat stelt dat meebeslissen van
Nederland in de EU in de praktijk nou eigenlijk voor? Het gaat hier primair
over de interne markt. Daar willen we aan blijven meedoen als we uit de EU
zouden stappen. Welnu, juist op dit onderdeel hebben we geen moer te vertellen.
Er zijn in het algemeen geen vetorechten op van
toepassing en dus moeten we het hebben van ons stemgewicht. Dat bedraagt op
basis van de bevolkingscijfers een schamele 3 procent. Daar zal men in Brussel,
Berlijn en Parijs niet van wakker liggen. Dat meebeslissen is dus een farce.